Każdy inwestor, który podejmuje się budowy obiektu musi otrzymać od właściwego organu warunki zabudowy. W wydanej decyzji znajduje się wiele kwestii, w tym wytyczne odnośnie między innymi elewacji frontowej. Samą definicję frontu działki regulują zapisy w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2002 roku. Wynika z nich to, że jest to część działki przylegająca do drogi służącej jako wjazd na jej teren. W każdym przypadku musi więc zostać wskazana konkretna ściana, uznawana za elewację frontową.
Kilka słów o elewacji frontowej
Przepisy w tym zakresie niejednokrotnie są różnie interpretowane, dlatego najlepszym rozwiązaniem jest ustalenie tej kwestii przez organ, czy urząd. Właściwie elewacją frontową powinna być każda ściana, która usytuowana jest od strony drogi publicznej, ewentualnie innej przestrzeni tego rodzaju. Każdorazowo potrzebne jest ustalenie odległości linii zabudowy od linii przebiegu drogi publicznej. Przed nią nie może znajdować się fasada frontowa. Problametyczne w tym kontekście są na przykład zbyt płytkie działki dla konkretnego projektu budynku. Musi być on zatem idealnie dobrany do działki, na której ma powstać budynek. W warunkach zabudowy szerokość elewacji frontowej jest wyrażany w metrach, czasami dopuszczalne są odstępstwa od wymiaru, ale tylko w niewielu procentach.
Różnice w wymiarach elewacji frontowych
Każdy ewentualny zamiar poszerzenia elewacji frontowej wiąże się z obowiązkiem złożenia wniosku w tej sprawie do stosownego organu. W drodze wydania decyzji przeprowadzane są analizy, a jako zasadę mierzenia przyjmuje się odległość między skrajnymi krawędziami ściany. Natomiast wysokość elewacji mierzy się od poziomu gruntu przed głównym wejściem do okapu dachu. Problemy mogą pojawić się już w sytuacji, gdy okap wystaje poza obrys elewacji frontowej. W sytuacji, gdy pokrycie dachowe jest płaskie, do pomiarów wlicza się ewentualne gzymsy i attyki. Powyższe świadczy o tym, że warunki zabudowy w kontekście elewacji frontowej stawiają wiele niezbędnych wymagań.
